RED ONZE LIEVE DIBBES DIABLO

Ik begrijp dat niet iedereen de tijd heeft om het boekwerk te lezen, dus hierbij in het kort;

Onze grote vriend met een grote zwarte natte neus heeft inmiddels 5 operaties moeten doorstaan door een tumor en complicaties die daarna zijn ontstaan. Om onze vriend in leven te houden, en  door 5 operaties verder waardoor ons potje aardig leeg begint te raken, hopen wij dat iedereen ons met een klein beetje kan helpen om onze lieve gekke Dibbes Diablo te redden. 

Hierbij het hele verhaal:

Dit is onze grote vriendelijke reus Diablo. Diablo heeft de afgelopen drie weken erg veel pech gehad. Drie weken geleden ging onze harige vriend voor het eerst onder narcose voor een onschuldige gebitsreiniging. Tot onze grote schrik werden wij al gauw gebeld door de dierenarts met het bericht dat hij een grote massa voelde in zijn buik wat absoluut geen goed teken was en de vraag was of zij een foto hiervan moesten maken. Natuurlijk hebben wij dat gedaan en hieruit bleek dat hij een enorme tumor in zijn milt had. Hierop gelijk een afspraak gemaakt om de volgende week de milt te verwijderen. Ik had wel nog gevraagd of er geen gevaar was dat deze eerder open kon springen. De dierenarts vertelde eerlijk dat die kans altijd aanwezig is, maar de tumor zit er al zo lang dat het onwaarschijnlijk was dat deze nu binnen een week zou springen.

Toen een paar dagen later, op een zaterdag avond, begon de ellende pas echt. Ik zag direct dat het goed mis was met Diablo. Wij zijn met spoed naar de dierenarts gereden. En inderdaad, zijn tumor was gesprongen. Door een geluk bij een ongeluk konden wij direct zeggen dat het een tumor in zijn milt betrof waardoor de dierenarts direct actie kon ondernemen door middel van een spoed operatie. Wel gaf hij aan, dat als hij uitzaaiingen zou vinden, hij Diablo niet meer wakker zou maken uit zijn narcose.

Tot onze grote opluchting waren er geen uitzaaiingen gevonden en kon Diablo de volgende ochtend weer lekker met ons mee naar huis. De tumor bleek net zo groot als een handbal te zijn en als we ook maar iets later waren geweest, had hij er niet meer geweest. De tumor is opgestuurd naar de patholoog om er zeker van te zijn dat de tumor niet kwaadaardig zou zijn.

4 dagen later wilde hij, de aandachtvrager, lekker als een koning op zijn buik gekriebeld worden. Tot mijn grote schrik kwam er een plasje bloed uit zijn buik. Ik belde direct weer de dierenarts en kon gelijk langs komen voor een controle met het idee dat het waarschijnlijk 'gewoon' een beetje wondvocht zou zijn. Onderweg naar de dierenarts begon hij steeds meer en meer te lekken en bleek hij een buikbreuk en een flinke ontsteking te hebben. Het goede nieuws was wel dat de tumor goedaardig was en hier geen last meer van zou hebben omdat alles volledig verwijderd was. Hij moest dus met spoed geopereerd worden. 

De dierenarts had een drain bij hem aangelegd in zijn buik en de arme ziel moest de hele tijd een rompertje aan. Dit vond hij waarschijnlijk nog het ergste van allemaal.. De dag na de operatie gingen zijn poten ook nog opzetten. Mijn zoontje had dit opgemerkt en hij dacht dat Diablo een plastische chirurgie was ondergaan en omgebouwd was tot wolf omdat hij, zoals hij het omschreef, wolven poten kreeg(De fantast)! Uiteraard wisten wij dat dit geen goed teken was en gingen weer moet spoed, naar ons inmiddels bijna tweede huis, de dierenarts. Diablo kreeg een Prednison spuit en al gauw dacht ie dat ie kon vliegen. De dagen daarna knapte hij enorm op en werd hij weer de gekke oude Diablo; onze knuffelkont!

Tot een paar dagen weer daarna... Ik ging een klein stukje met hem lopen om hem zijn behoefte te laten doen en trok zijn rompertje uit. Ik liep naar buiten en zag wat onder zijn buik hangen. De grond zakte weg onder mijn voeten en raakte totaal in paniek! Zijn darmen hingen eruit! Diablo zelf zat mij maar aan te kijken alsof ik gek was.. Ik heb alles laten vallen en een natte doek om zijn buik gebonden en ben naar de dieren arts geracet. De dierenarts gaf aan dat er maar een kleine overlevingskans was omdat zijn darmen er al uit waren. Ik heb gesmeekt om het toch nog te proberen en dit hebben zij gelukkig toch nog gedaan.

Tot iedereens grote opluchting maar zeker ook verbazing had hij de operatie goed doorstaan en was hij helemaal dichtgesnoerd met heel veel losse hechtingen. Dit MOEST goed gaan. Wel bleef hij bij de dierenarts logeren zodat hij goed in de gaten gehouden kon worden en zouden er geregeld röntgen foto's van zijn buik gemaakt worden. In de tijd dat hij daar verbleef heeft hij ook daar iedereen om zijn vinger (of pootje) gewonden en het hart van iedereen gestolen, de charmeur! 

Iedereen was vol hoop. Tot weer 4 dagen daarna...  we kregen het verschrikkelijke bericht dat de hechtingen in zijn buikwand WEER waren gesprongen. Wij zijn direct in de auto gesprongen om naar de dierenarts te rijden. In de tussen tijd was er naar een speciale kliniek gebeld met de vraag of het nog mogelijk was om een matje in zijn buik te plaatsen gezien de vele narcose's. De specialist had aangegeven dat het zeer veel voorkomt dat honden allergisch zijn voor het 'normale' hecht materiaal en het een grote kans van slagen had als er speciaal hecht materiaal gebruikt zou worden. Dit kon gelukkig bij onze eigen dierenarts welke inmiddels bij een collega dierenarts in de buurt dit 'speciale' hecht materiaal had op kunnen halen want dit heeft lang niet iedere dierenarts op voorraad. Nu was het nog de keus aan ons; opereren of spuitje geven. Toen wij aankwamen bij de dierenarts en onze lieve vriend ons zag, begon hij gelijk te kwispelen en begroette ons vrolijk met zijn grote lieve natte zwarte neus (ondertussen de assistentes nauwlettend in de gaten houden om te kijken of ze nog meer koekjes hebben, de draak!)  Voor geen mogelijkheid dat je deze liefde kan opgeven en zijn het dus weer gaan proberen.

Zoals je wel zult begrijpen, kost dit allemaal een vermogen en zijn misschien nog lang niet klaar.. We waren eigenlijk aan het sparen voor onze bruiloft om onze relatie van 10 jaar te bekronen met een prachtig huwelijk. Dit potje hebben wij zonder enige twijfel volledig gebruikt om ons harige kind te redden, je kind gaat tenslotte voor alles. Alleen begint dit potje ook al erg leeg te raken en blijven de kosten oplopen. Vandaar onze noodkreet om ons asjeblieft te helpen om onze lieve vriend in leven te houden. Want het zou de nachtmerrie van iedereen zijn om je harige kind een spuitje te moeten geven door een geld kwestie. En zonder hem is ons gezin niet compleet.