HELP TEDDI NAAR NEDERLAND!

Lieve allemaal,

Na heel veel moeite en nóg meer stress is het ons gelukt alles te regelen voor de adoptie van ons eerste kind Teddi. 

Het enige probleem is dat het geld kost.. veel geld. Aangezien een lokale adoptie voor ons geen mogelijkheid is ivm de populariteit van huisdieren voor de vleesmarkt en doorverkoop wat beide samengaat met de vreselijkste dierenmishandeling, willen we hem voor geen goud achterlaten in Vietnam. Natuurlijk willen jullie voordat jullie ons helpen eerst het hele verhaal horen en aangezien Teddi inmiddels vloeiend Nederlands kan, laten we hem even aan het woord.

Hoi iedereen, ik ben Teddi. Een poosje geleden, op 9 april, zag ik het het allemaal even niet meer zo rooskleurig in en kroop ik de drukke weg in Hoi An vol toeterende auto’s en motoren op. Ik was amper 6 weken oud, ik miste mijn mama, ik had honger en mijn oogjes deden pijn. Gelukkig vonden mijn nieuwe mama’s mij, net op tijd.. voordat er iets heel ergs zou gebeuren. Ze zochten en vroegen overal naar mijn biologische mama (ik probeerde ze van het begin af aan al duidelijk te maken dat die er niet was, maar ze verstaan geen Vietnamees volgens mij). Nadat ze eindelijk doorhadden dat ik er echt alleen voor stond, wisten ze dat er op dat moment maar één optie was om me in leven te houden. En zo zat ik voordat ik het wist in het mandje voorop de fiets. Erg leuk vond ik het allemaal nog niet. 

De volgende dag kreeg ik van de dierenarts heerlijk voer, druppeltjes waardoor mijn oogjes nu niet meer pijn doen en een pilletje waardoor de wormpjes in mijn buikje zijn verdwenen. Ik snapte het allemaal nog niet zo goed, maar ik begon me beetje bij beetje fijner te voelen. Ik hoorde mijn nieuwe mama’s praten over dat er geen plek meer voor me was bij de kattenopvang. Wat moesten ze nu? Vanavond zouden ze met de nachtbus naar Dalat vertrekken. Ze hoorden dat er in Ho Chi Minh een opvang en een dokter voor mij was, ik geloof zelfs dat ik iets opving over dat ze mij mee naar het verre Nederland wilden nemen. En zo begon onze reis van bijna 1000 km. 

Mijn mama’s waren tijdens de zenuwslopende reis (ze moesten me vaak stiekem meenemen omdat sommigen geloven dat reizen met katten ongeluk brengt) al druk in de weer geweest om te praten met de mensen die ons hopelijk konden helpen. Ze hebben echt naar superdupermega veel mensen berichtjes gestuurd want ze wilden me echt niet in dit enge land achterlaten. En ik vind het zo fijn bij ze. Ik krijg heel veel knuffeltjes en aaitjes, ze spelen uren met mij en ik krijg lekker eten! 

In het begin leken we alleen maar negatieve antwoorden en doorverwijzingen te krijgen. Mijn mama’s werden bijna wanhopig, maar gaven niet op. Dat werd gelukkig beloond, want opeens waren er mensen die mij konden verzorgen en zelfs mensen die mijn mama’s konden helpen mij naar Nederland te krijgen. De komende maanden heb ik een fijn thuis met broertjes en zusjes en een tijdelijke pleegmama die heel goed voor mij gaat zorgen. Ze zal me meenemen naar de dokter voor de prikjes die ik moet. De dokter gaat ook alles regelen om mij weer naar mijn nieuwe mama’s in Nederland te brengen. Ik kijk er nu al naar uit om over een tijdje kennis te maken met mijn nieuwe poezenbroer en poezenzus in Nederland. 

Tuurlijk is het nog wel een beetje spannend en ga ik mijn mama’s heel erg missen de tijd dat ik hier achter moet blijven. Ik moet van de Nederlandse overheid namelijk nog een paar maanden wachten voordat ik mag vliegen. Ik weet niet precies waarom, dat zijn allemaal ingewikkelde mensendingen. Ik geloof iets met hondsdolheid ofzo. 

Ik hoop heel erg dat jullie mijn avontuurlijke reis naar Nederland mogelijk kunnen maken door te doneren. Het is erg duur, maar mijn mama’s en ik houden te veel van elkaar om het daarvoor te laten. De export zal ongeveer 2000€ gaan kosten. We proberen dat op te halen. Als dit lukt en we houden geld over gaat dit allemaal naar de lieve mevrouw die mij en heel veel andere lotgenootjes vrijwillig helpt en daar heel haar leven aan wijdt. 

Heeeel veel lieve en blije groetjes van Teddi, Anna en Anneloes

Ps. De vaccinaties e.d. bekostigen we natuurlijk zelf. Ook hebben we inmiddels een actie opgezet via een site waarbij tevens mensen uit het buitenland kunnen doneren (o.a. een paar buitenlandse vrienden die we tijdens onze reis hebben ontmoet) aangezien we erachter kwamen dat dat via deze niet ging. Wanneer we genoeg hebben updaten we de sites en worden beide acties gestopt. In de link hieronder kun je zelf ook kijken hoe ver we zijn:

https://www.gofundme.com/help-us-get-teddi-home&rcid=r01-1556629849,05-55449d6f01494939&pc=ot_co_campmgmt_m