Help mijn ouders

In augustus 2019 kreeg ik het telefoontje dat geen enkele dochter wil krijgen: mijn vader van 65 had een hersenbloeding gehad waardoor de linkerhelft van zijn lichaam verlamd is geraakt. Mijn vader, die als ZZP’er altijd zo hard werkte in zijn eigen bouw- en renovatiebedrijfje en daarnaast graag en veel in huis kluste. Nu kan hij niets meer van dat alles en moet hij een nieuwe invulling gaan geven aan zijn leven.

Na een half jaar lang revalideren kan hij weer wat stapjes zetten en is zijn spraak ook terug. Maar zijn linkerarm doet het nog steeds niet, waardoor hij erg afhankelijk is. Ook is hij snel moe van het lopen, waardoor hij eigenlijk de hele dag in een rolstoel doorbrengt. Mijn vader is gelukkig erg strijdlustig en wil weer zo zelfstandig mogelijk worden. Hoe mijn vader en moeder dát in het vat moeten gaan gieten als de revalidatie bij Beatrixoord er straks op zit, is de grote vraag…
Want door de hersenbloeding van mijn vader is er één inkomen volledig weggevallen. Mijn vader is niet verzekerd, dus mijn moeder, die ook ZZP’er is,moet nu zo’n anderhalf keer fulltime werken om alle vaste lasten te kunnen blijven betalen. Ze werkt zich helemaal over de kop, overdag in haar massagepraktijk, ’s avonds naar mijn vader, tussendoor haar praktijk schoonhouden, het huishouden doen, bijscholingscursussen, haar administratie bijhouden en… haar verdriet verwerken, waar ze natuurlijk helemaal niet aan toe komt. Verhuizen kan niet, want mijn moeder heeft praktijk aan huis. Als mijn vader straks weer thuis komt wonen, zal ze naast haar praktijk ook mantelzorger worden. Ondanks de lieve steun die ze zowel emotioneel als praktisch van enorm veel mensen krijgen en waarvoor ze oneindig dankbaar zijn, is het niet vol te houden zo. Haar zorgen, haar verdriet en de werkdruk vragen zó veel van haar, dat ik voor haar gezondheid vrees. Ik zie mijn moeder steeds vermoeider worden en de situatie steeds uitzichtlozer. Als dochter vind ik het vreselijk om te zien hoe mijn ouders aan het worstelen zijn en nergens een oplossing kunnen vinden voor hun financiële problemen. Ze zouden juist deze periode wat rust moeten hebben om hun verdriet te verwerken, te wennen aan de nieuwe situatie en om elkaar wat extra aandacht te geven.

Mijn moeder heeft altijd keihard gewerkt, zij heeft haar hele leven voor anderen klaargestaan, maar zelf om hulp vragen vindt ze vreselijk moeilijk. Daarom doe ik het nu!

Elke financiële bijdrage is welkom, want elke euro haalt druk van de ketel, zorgt ervoor dat mijn moeder íetsje minder hoeft te werken, zodat ze overeind blijft.

Het zorgt ervoor dat mijn moeder samen met mijn vader tijd en energie kan steken in zijn herstel en de aanpassingen in huis, zodat hij hopelijk straks weer volledig zelfstandig kan leven.

Ook zorgt het er voor dat het dak van de schuur beetje bij beetje verstevigd kan worden, want dat staat op instorten en mijn vader kan alleen maar toezien hoe het erger wordt…

Dit is een vraag van een bezorgde dochter die het allerbeste voor haar ouders wil.

Ik wil jullie nu al bedanken voor het lezen van mijn verhaal en ik hoop op jullie steun.